Deel 4

Dinsdag 19 september 1944 deel 4  

De woning van Meulenbroek op Den Dolvert raakte in brand welke echter spoedig geblust kon worden. Bij H. v.d. Ven thuis waren op dat moment juist enkele verzetsstrijders in huis. Een liep snel naar de plaats waar de vier parachutisten neerkwamen en waarschuwde hen in de richting van Veghel te lopen, omdat ze anders in Duitse handen zouden vallen, verschillende Duitsers kwamen vanuit de Laverdonk om de parachutisten gevangen te nemen, maar die waren juist op tijd richting Veghel ontsnapt. Omdat de Duitsers vermoedden dat iemand hen hulp had verleend gingen ze in enkele huizen in het dorp huiszoeking doen. Ook bij H. v.d. Ven kwam een Duitse soldaat informeren, maar deze kwam niet verder dan de huiskamer. Toen hij door het raam een fiets zag staan zei hij dat hij dat "Fahrrad" moest hebben. H. v.d. Ven vroeg hem die te laten staan, omdat het zijn enige fiets was, maar daar was geen begrip voor. Hij sprong op de fiets en reed er mee weg. Ook van L. v.d. Ven werden een dames- en een herenfiets door de Duitsers meegenomen.

In de keuken zaten toen enkele mensen aan een sobere koffiemaaltijd. Een van die personen was een net geklede heer, die al vroeg in de middag bij H. v.d. Ven was gekomen met de vraag hoe hij zo vlug mogelijk in Veghel kon komen. Deze mijnheer was de laatste maanden ondergedoken in het huis van dominee Henkel en moest voor dringende zaken naar Eindhoven. Maar omdat het vliegtuig was neergestort, was het op dat moment onmogelijk om hem verder te brengen. Gedurende die wachttijd nam hij deel aan de koffiemaaltijd bij H. v.d. Ven. Toen alles veilig was werd deze persoon naar Veghel gebracht. Later vertelde dominee Henkel dat die man Frits Philips was.

Enige Duitsers kwamen in het café van Piet Heerkens op Den Dolvert en schoten van daaruit en dwongen enige burgers, om met de handen in de hoogte, voor hen uit in de richting van Veghel te lopen, zo kwaad waren ze dat de bemanning ontsnapt was. Bij het kasteel liepen enige bevriende soldaten. Ze zochten naar geschikte plaatsen voor hun mitrailleurs. Hoe ze daar gekomen waren wist men niet te zeggen. Anderen kwamen in westelijke richting het dorp binnen en trachtten met die van het kasteel in verbinding te komen. Dat was niet eenvoudig. Een juffrouw bood echter aan, die taak op zich te nemen. Daar dit niet uitvoerbaar was, bracht een jonge man de boodschap over. Zo kon de vereniging van beide groepen tot stand komen. 's-Avonds kwamen nog twee wagens met Amerikanen. Om 21:30 uur gooiden Typhoons lichtkogels boven het kasteel uit en beschoten en bombardeerden daar de Duitsers. Rond deze tijd vlogen de kogels rondom de Abdij. Het was onder de tijd van de recreatie. Verschillende witheren haastten zich dekking te zoeken in de kloostergang. Enigen brachten de nacht in de kelder door, maar de Amerikanen hadden gezegd, dat men niet bang behoefde te zijn; ze waren maar wat aan het schoonmaken! Martien Heerkens verhaalde zijn bevindingen van die dag als volgt: "Na de middag ging ik met een buurjongen naar Veghel kijken; daar trokken zo ontzettend veel geallieerden langs, dat het in Dinther te horen was. Het was dan ook geweldig; dubbele rijen wagens en allerlei oorlogstuig trokken aaneengesloten in de richting Nijmegen. Wij reden wat op en neer toen, om ongeveer half vier, er zaten wel honderd vliegtuigen in de lucht, en een inbrand vloog. Het draaide en ging richting Dinther. De inzittenden sprongen er met de parachute uit. Daar wij dachten dat het in Dinther zou liggen, gingen wil naar huis. En jawel hoor, het lag in Dinther en was gelukkig zeer gunstig gevallen in een sloot en had zeer weinig schade aangericht.